sazlıklardan havalanan

bizim hiç şarkımız olmadı ki..
zaman zaman yana yana söylediğimiz
şarkılar oldu;
yollara düştüğümüz
başucumuza koyduğumuz..
hiçbirini marş yapmadık
hepsi bizimdi, birbirinden ayırmadık...

masal çocukları olduk
kendi masallarımızı yazdık,
yaşadık.
balıkları çağırıp onlara anlattık,
mavi kutup ayısını davet ettik
küçük yeşil adamlarla..

sevişmelerimiz acemi bir kedininkinden
fazla olmadı
sarıldık, tek kişilik yatak geniş geldi,
yere düştük..

şiirlerin içinde kaybolmadık,
bir R’nin peşine düştük,
çürümüş suyun kokusunu duyduk...

fırçanın kılları arasında dondu boya
bizim hiç resmimiz olmadı..

birbirimizi hapsettik bir karenin içinde
aynı fotoğrafın ışığı olmadık hiç...

aşıktık birbirimize...
kimi zaman az, kimi zaman çok..
bazen bir tango adımını paylaştık
bazen iki ayrı yöne birer adım attık..

hatalarımız oldu elbet...
ama sevdik hep birbirimizi,
saygımız sonsuzdu,
hep sevdik,
sevdik..

bizim hiç şarkımız olmadı ki
dilsizlerin şarkısını kimse duymaz ki



28 temmuz 2009