klasiktir tren hikayeleri.. herkes aynı şeyi, aynı yol duygusu ile anlatır. çekip gitmek isteğinin buruk bir aşk hikayesi ile birleşmesidir, asla kavuşamayanların hikayesidir. adam trenin camından dışarı bakar. tren tıkır tıkır rayların üzerinde ilerler ki çocuklar gıdı gıdı veya çuf çuf demeyi sever. gökteki bulutlar eşlik eder adama, aralarından sızan ışıkla devamlı şekil değiştirirler. birden bir yüz olur, ihtiyar bir adamın yüzü.. tanrı gülümsüyor bana, benim yanımda diye düşünür adam.. o tanrı sevdiği kadın olur birden, o gülümsemektedir, o yanındadır adamın.. birden bir at olur bulutlar-dört nala koşan, sonra bir denizkızı-ama erkek bir denizkızı.. ironiyi anlayamadan daha tekrar sevdiği kadın gülümser ona, sonra bir yunus, sonra dört yapraklı bir yonca.. sonra tekrar kadın.. adam kitabına geri döner, kendi gibi yalnız bir genç kızın hikayesidir okuduğu, acıklı.. gerçekten yalnız mıyım diye düşünür adam ve etrafına bakar: herkes vagonun diğer yarısında oturmaktadır, adam önce şaşırır sonra anlar ki ters istikamete doğru oturan bir o vardır-neredeyse boş olan vagonda.. birden bir yağmur başlar, camdan damlalar düşerken adamın da gözünden bir iki damla akar.. biletçi kadın gülümseyerek yanından geçer.. o kadar da yalnız değilmiş meğer adam.. biraz uyuklar, kitabı elinde.. rüyasında sevdiği kadını görür, konuşur onunla-“bir eski şarkı”yı söylemektedir Nil Burak fonda.. büyük bir gürültü ile uyanır adam.. önce treni taşlıyorlar sanır sonra anlar ki dolu yağmaya başlamıştır.. trenin düdüğü çalınca gülümser, çocukluğu gelir aklına-ne güzeldi diye düşünür.. kalkar vagonun içinde bir iki adım atar.. trenin düdüğü bir daha çalar, adam bir daha gülümser.. ne garip diye düşünür, istemsizce gülümsedikçe.. yerine oturur, dolu da yağmur da durmuştur, güneş batmadan önce son ışıklarını sunar adama.. güzel olacak günler der adam, her şey güzel olacak.. güneşin de onu terk etmesiyle birlikte karanlık, vagonun camını ayna yapmıştır.. kendi görüntüsü şaşırtır adamı.. görüntü, görmek, ne garip der, bir yanılsama.. gerçek ben, içimdeki bensem eğer bu aynadaki kim der.. tren başka bir trenle karşılaşır.. iki tren de beraber düdüklerini çalar..
adam gülümser.. Nil Burak gözünüz aydın der..
klasiktir tren hikayeleri, hepsi aynı..
17 Temmuz 2009
No comments:
Post a Comment